Wild Rose: Friendly Game

Joanne

Postanowiłam zacząć budować między mną a Wild więź, na której miała się opierać nasza dalsza wspólna praca. Moje plany dotyczyły pracy naturalnej, a mianowicie 7 Gier Parelliego i join-up. Dziś w ruch miała pójść pierwsza gra - Friendly Game(gra w przyjaźń). Hanowerka właśnie wypasała się spokojnie wraz z Wiarą, Kolorem i Puńkiem, gdy ja niosłam szczotki, kantarek sznurkowy, carrot sticka i linę na plac. Poszłam na pastwisko, wyciągnęłam z niego klacz i następnie uwiązałam do słupka. Rose była wyjątkowo pogodna dzisiaj, cały czas trącała mnie nosem. Czyszczenie poszło nam szybko, przy okazji przycięłam i wyrównałam klaczy grzywę i ogon, na głowę zakładamy kantarek sznurkowy, dopinamy linę, do ręki carrot stick i heja na round-pen. Stanęłyśmy na środku i zaczęłam dotykać ręką klaczy po całym ciele. Pierwsze 5 minut Wild była spięta gdy dotykałam zadu, łopatki czy też brzucha i słabizny, jednak bardzo podobało jej się głaskanie po uszach, kłębie i ganaszach. Potem całkowicie zaakceptowała dotyk mojej dłoni na całym ciele. Więc w ruch poszedł carrot stick. Przy pierwszym podejściu klacz cała była spięta, a przy dotyku na zadzie wierzgnęła. Uspokoiłam konia, pokazałam przyrząd i na nowo. Tym razem Hanowerka szybko zaakceptowała dotykanie na całym ciele po za zadem. Więc wytrwale ćwiczyłyśmy z carrotem. W końcu, po pół godziny Wild stała spokojnie, rozluźniona, gdy ja dotykałam jej zadu i każdej dowolnej części ciała przedmiotem. Pogłaskałam konia, który świetnie się spisywał i do ręki wzięłam końcówkę linki. Poszło nam gładko, bo po carrot-sticku już prawie nic nie było dla klaczy groźne. Prawie, bo najgroźniejsze było futerko, które koniecznie chciało ją zjeść. No i ogromny(aż 10 centymetrowy!) pluszowy misiek, który po prostu czatował na jej życie. W końcu, po godzinie ćwiczeń klacz przestała się bać dotyku czegokolwiek na ciele - od chusteczki do nosa, przez pluszaki i przedmioty codziennego użytku ( długopis, papierki, breloczki itp) do folii, patyków, piłeczek a nawet książek xD Bo jak się bawić i ćwiczyć to na całego, by potem nie było, że koń boi np. pucharu czy też flo. Na koniec treningu położyłam kobyle na grzbiecie najpierw folię, potem na nią książkę, a na książce jakąś szczotkę, na której usiadł miś. Rose tylko uszy w moją stronę i stoi rozluźniona. Poklepałam klacz i zdjęłam wszystko z jej grzbietu. Sięgnęłam po szalik i zawiązałam go kasztance na szyi. Ta nic, szalik to nic strasznego. Ściągnęłam go z kobyły i odłożyłam na miejsce. Zaczęłam podskakiwać, na co zaniepokojona Wild cofnęła się gwałtownie kilka kroków z przerażeniem i uwagą przyglądając się co też to dziecko wyprawia. Po 10 minutach mogłam skakać dookoła klaczy, a ta nic, to samo było z dzwoneczkami i innymi takimi. Stwierdziłam, że na dziś wystarczy. Wyklepałam rudą, dałam smakołyka i wracamy na pastwisko. Tam zdjęłam wszystko z klaczy i puściłam wolno, by mogła pobiec do swoich przyjaciół i powrócić do spokojnego popasu. Odniosłam rzeczy na miejsce i zabrałam się za sprzątanie stajni.